Een goed begin

We zijn nog maar een ruime week weg, maar door alles wat we nu al gezien hebben lijkt het al veel langer. Tijd voor een bericht van ons dus! We hebben al aardig wat mooie verhalen, foto’s en filmpjes om met jullie te delen. Zie de bijbehorende foto's in het album: "Een goed begin".

Zaterdag de 15e konden we dan eindelijk vertrekken met ons Volkswagen T2 busje!  Na een gezellig afscheid bij Merijn in Doetinchem reden we weg met een camping op het oog in Duitsland vlak onder Kassel. Het plan was om snelwegen te vermijden. Na een eerste stop in Winterswijk, met een mislukte poging om de oehoe te spotten (Ruben is een enthousiaste vogelaar), hebben we toch maar even de snelwegen gepakt om genoeg kilometers te kunnen maken. ’s Avonds kwamen we gelukkig nog op tijd op de camping aan om een wandelingetje in de omgeving te maken. Helaas werkte de accu niet volledig mee: we kregen de bus niet meer gestart om de camping op te rijden, dus hebben hem de camping op geduwd, toch wel een spannend begin voor een reis van 5 maanden!

Nog geen week later hebben we het busje nog een keer een camping op moeten duwen, hebben we hulp van een andere auto nodig gehad met startkabels en hebben we een wandeling gemaakt om olie te halen die nodig bijgevuld moest worden. Ach, dat hoort allemaal bij het oude busje. Ook ons eigen kluswerk aan het busje blijkt van bijpassende kwaliteit. Al binnen een week zijn we voorzichtig geworden met bochten naar links, omdat juist dan alles uit kastjes komt vliegen. Het is ondertussen al normaal om te vragen waar het rechter kastdeurtje is gebleven.

Genoeg over de mindere kanten van het busje, want het blijft erg leuk en ook de reacties van andere mensen zorgen ervoor dat het toch de moeite waard blijft. De eerste ochtend konden we gelukkig weer starten na de accu een nachtje aan de acculader te hebben gehangen en reden we door naar Praag met een tussenstop in Weimar, waar we nog goede herinneringen aan hadden van de middelbare school. Praag kenden we al wel aardig, waardoor het hoogtepunt een Ierse Pub was waar St. Patricks Day werd gevierd, waar groen bier werd geschonken!

Ons voornemen in het algemeen is om snelwegen te vermijden en dat werd de vierde dag al beloond. Toen we besloten een lunchpauze te houden stuitten we toevallig op gave rotsformaties waar we op klommen om ons broodje naar binnen te werken. Na een aantal mooie wegen door een park in het noorden van Tsjechië kwamen we ’s avonds op een camping waar de herenwc’s en douches speciaal voor ons nog werden opengemaakt. Het reizen buiten het hoogseizoen bevalt erg goed. Soms lijken campingeigenaren er niet op berekend, maar meestal heeft het alleen maar voordelen. Niet alleen hebben we alle sanitaire voorzieningen voor ons zelf, ook sommige parkeerplaatsen in steden zijn gratis omdat er niemand is om kaarten te verkopen. Tijdens een wandeling in het noorden van Tsjechië maakte zelfs iemand speciaal voor ons een hek open om naar het hoogtepunt van onze wandeling te kunnen: een uitzichtpunt op een natuurlijke brug en de rest van het geweldige rotsachtige park waar we doorheen gewandeld waren. Het nadeel van lege campings is dat je niet gemakkelijk contacten legt met andere gasten.

De planning was om de hoogste watervallen van Tsjechië te bezoeken en vervolgens door te rijden naar een camping bij het plaatsje Olomouc. De niet-al-te-spectaculaire watervallen waar we heen liepen bleken echter niet de hoogste, maar op de terugweg naar de camping zagen we wel een skipiste in de verte. Dus gingen Ruben en Nico snowboarden. Merijn durfde dat nog niet aan met zijn enkelblessure.

Ondanks dat we het er over eens zijn dat natuur ietwat hoger op ons ranglijstje staat, proberen we toch af en toe wat cultuur op te snuiven in de steden. Olomouc was wat dat betreft een goede keuze. De Lonely Planet wees ons erop dat we de kaas van deze stad zeker moesten proberen. Hierdoor bestond onze halve dag uit een zoektocht naar kaas. Niemand in Olomouc leek ook maar iets te weten van een plaatselijke kaas. Uiteindelijk resulteerde onze zoektocht in een tube van totaal geen bijzondere kaas uit een automaat bij de plaatselijke VVV. Dankjewel Lonely Planet. Mooie stad verder.

Momenteel zitten we op een camping in Slowakije. Gister hebben we een wandeling gemaakt in het park Mala Fratna, waar we een redelijke klim maakten maar die in het niet viel bij de klim van vandaag. Vanochtend begonnen we onze wandeling vanaf de camping richting de bergen van de Hoge Tatra. Na een paar uur begon het wandelpad door de berg over te lopen in een wandelpad door de sneeuw die vooral nog te herkennen was aan de paar voetsporen van eerdere wandelaars. De sneeuw werd al snel dieper en toen nog wat dieper tot we regelmatig met onze knieën in de sneeuw zaten. De laatste paarhonderd meter gingen daardoor heel traag en moeizaam, maar hadden wel een ongelofelijk mooi uitzicht!

Al met al een heel goed begin van de reis. We zijn al helemaal gewend aan het leven in het busje. Het leven bestaat vooral uit het heen en weer gooien van spullen in het busje, zodat we er ‘s avonds in kunnen zitten, koken in de voortent, met zijn drieën in kunnen slapen en de volgende ochtend weer vertrekken met alle bagage. De komende dagen verwachten we nog een voormalig mijnwerkers plaatsje te bezoeken in Slowakije en aan te komen in Boedapest. Daar zullen we onder streng toezicht van Rubens kleine schattige zusje het uitgaansleven op de proef stellen. LEUK!